Περι Έρωτος
Ένας σοφός είπε τις προάλλες: ο έρωτας είναι σα τους κοιλιακούς. Αν δε τους έχεις μέχρι τα 25, τότε μάλλον δε θα τους έχεις ποτέ.
Σκληρή κουβέντα.
Ειδικά αν πιστεύεις στον Έρωτα. Και ακόμα πιο ειδικά αν δεν έχεις ούτε κοιλιακούς.
Η πίστη στον Έρωτα λειτουργεί κι αυτή σαν ένας μυς: χρειάζεται τροφή για να αναπτυχθεί και να δυναμώσει. Τέτοια τροφή βρίσκεται άφθονη σε πηγές της Κουλτούρας του Έρωτα: ταινίες, μουσικές, τραγούδια. σειρές, βιβλία. Όλα μιλάνε για το πόσο ωραίος είναι ο Έρωτας, πόσο μεγάλος, πως όταν ερωτεύεσαι κάτι αλλάζει αλλά ποτέ δε σου λένε τι ακριβώς. Καλός μαλάκας κι εγώ, το’χω φτιάξει μέσα μου ότι γίνεται κάτι σαν αποκάλυψη και λες τώρα, είμαι ερωτευμένος, σα να είναι μια πράξη μεγαλείου.
Κάθομαι για καφέ και λέω δε μπορεί τώρα θα’ρθει, τώρα θα συμβεί. Γιατί για να το λένε Έρωτα θα’ρχεται με κάτι μεγάλο, σχεδόν μεγαλειώδες. Αν όμως έρχεται με τα μικρά και τα ασήμαντα; Αν είναι ας πούμε σ’ένα κόκκινο καρό πουκάμισο, στο δεξιό προφίλ ενός προσώπου, σε δυο λέξεις κι ενα φλυτζάνι διπλού εσπρέσσο; Φαντάζομαι πως όλα αυτά είναι τα υλικά που σιγά-σιγά χτίζουν κάτι που ίσως εξελιχθεί σε Έρωτα, αλλά θέλει το χρόνο του μέχρι να έρθει.
Και όταν έρθει, τότε γίνεται αυτό το μεγάλο και μεγαλειώδες ή παραμένει επίμονα στα μικρά κι ασήμαντα; Και τελικά, είναι τόσο λάθος; Είναι λάθος που αντί να νιώθεις πεταλούδες στο στομάχι, εσύ να νιώθεις ότι περνάς καλά όταν είσαι με κάποιον;
– Έτσι απλά;
– Ναι, έτσι απλά.
Είναι λάθος που αντί να βλέπετε αστέρια που λαμπυρίζουν στους φεγγαροφωτισμένους δρόμους που περπατάτε μαζί, εσείς να κυλιέστε στο γρασίδι χασκογελώντας; Και σοβαρά τώρα, πότε ήταν η τελευταία φορά που περπάτησες σε φεγγαροφωτισμένο δρόμο;
Δε ξέρω τι θα με πειράξει περισσότερο, να ανακαλύψω ότι τελικά δεν υπάρχει Έρωτας – κάτι που θα διέλυε σύσσωμη την Κουλτούρα που τον πουλάει αβέρτα – ή να συνειδητοποιήσω ότι έρχεται σιγά, σχεδόν ήσυχα και χωρίς πολλά-πολλά; Όλα αυτά φυσικά, αν υποθέσουμε ότι ο Έρωτας υπάρχει. Γιατί όπως έχει πει και ένας άλλος σοφός, if happy ever after did exist, I will still be holding you like this.
Με τρομάζει.
Όχι τόσο το νόημα του δημοφιλούς αποφθέγματος, όσο το ότι αυτός ο σοφός είχε κοιλιακούς πριν τα 25. Για να το λέει, κάτι θα ξέρει.
Me write pretty one day 
Φακ! Ούτε το ένα ούτε το άλλο είχα μέχρι τότε.. ούτε μέχρι τώρα.. τι θα γίνει γιατρέ μου;
Καλημέρα!
Τι να πώ τώρα…αμα ήξερα νομίζεις, αυτά θα’γραφα; Για τον Έρωτα φαντάζομαι – και θέλω να πιστεύω πάντα βασισμένος σ’αυτά που έχω διαβάσει και ακούσει – ότι θα έρθει κάποια στιγμή, ε; Οι κοιλιακοί τώρα θένε λίγο παραπάνω δουλειά και πολύ λιγότερα κέικ, που απ’ότι ξέρω, κάνεις με μεγάλη επιτυχία :p
Καλημέρα και καλό σ.κ.
O «σοφός» λέει βλακείες. Αλίμονο αν τα 25 είναι το τέλος των ερώτων. Σε περίπτωση που αν ως τότε δεν τον έχει ζήσει κάποιος.
Κι εσύ πάψε να πιστεύεις σε παραμύθια. Διότι θα σου πω ένα μυστικό που με την μικρή πείρα που έχω, έμαθα the hard way. Καλοί οι έρωτες, καλά τα όμορφα μάτια και το σαγηνευτικό χαμόγελο, οι βόλτες στην παραλία χέρι χέρι με το κύμα να σκάει στα γυμνά πόδια, όμως αυτό που στο τέλος μετράει είναι μόνο ένα: η σοβαρότητα και να έχει o άλλος μυαλό μες στο κεφάλι του.
Όλα τα υπόλοιπα πλέον τα ακούω βερεσέ.
Δε ντρέπομαι να πω ότι πίστευα στα παραμύθια για αρκετά χρόνια. Και πριν και μετά τα 25. Θέλω πολύ να πω ότι τώρα δεν πιστεύω τόσο, αλλά νομίζω θα είναι ένα μικρό ψέμα. Γι’αυτό θα πω ότι τώρα αναγνωρίζω την πιθανότητα να μην συμβεί ποτέ – που ακόμα και τώρα που το γράφω θέλω να πιστεύω πως πρόκειται για μια πιθανότητα μηδαμινή. Περίπτωση ανίατη.
Ο σοφός a propos, είναι παράδειγμα σοβαρότητας – και ορισμένες φορές εκνευριστικά υπερβολικής – αλλά έχεις κι εσύ το δίκιο σου. Ειδικά άν έχεις πάθει. Γιατί όμως αποκλείεις αυτός που κρατάς από το χέρι περπατώντας στην παραλία να είναι σοβαρός και να έχει το μυαλό στο κεφάλι του; Αν συμβεί αυτό, τότε θα θεωρήσεις ότι είναι Έρωτας ή απλά ένα σοβαρό παιδί που του αρέσουν οι βόλτες στην παραλία;
Σορυ για τις ερωτήσεις – βροχή αλλά προσπαθώ ματαίως να βγάλω άκρη σ’ένα θέμα, του οποίου η επιβεβαίωση όλως παραδόξως, τις περισσότερες φορές βασίζεται ακριβώς στο ότι δε χρειάζεται να βγάλεις άκρη.
Αυτό που θέλω να πω είναι, ας ξεγυμνώσουμε τον εαυτό μας από παραμύθια του είδους, διότι δυστυχώς κάποιοι τα γνωρίζουν πολύ καλά και ξέρουν πώς να τα πουλάνε!
Και για να απαντήσω στην ερώτησή σου, όχι, δεν το αποκλείω καθόλου αυτός που θα περπατάω χέρι χέρι στην παραλία, να έχει και μυαλό στο κεφάλι του 🙂 ξέρω τι λέω 😉 🙂
Πρώτα και πάνω απ’όλα, πρέπει να είμαστε Οκ με τον εαυτό μας. Μόνο τότε θα έχουμε να δώσουμε σ’ αυτόν που θα έρθει.
Μην απογοητεύεσαι, πραγματικά δεν υπάρχει λόγος.
Τώρα είπες την έκφραση-κλειδί: να είμαστε οκ με τον εαυτό μας. Νομίζω – για να μην πω ξέρω – πως σε αυτό είμαι ακόμα λίγο work in progress και φυσικά δε μου φταίει ούτε ο Έρωτας, υπάρχει δεν υπάρχει, ούτε αυτός που κάθεται απέναντί μου μ’ενα ωραίο, κόκκινο καρό πουκάμισο.
Δεν απογοητέυομαι, απλά αντιλαμβάνομαι ότι όσο κι αν λαχταράς τον έρωτα ή την αγάπη στο πρόσωπο κάποιου άλλου, όλα ξεκινάνε από εσένα τον ίδιο και πόσο είσαι σε θέση να τα αντιληφθείς, να τα διαχειριστείς και στο τέλος, να τα μοιραστείς.
Ευχαριστώ για τα σχόλια και τις συμβουλές 🙂 Καλό σ.κ.
Αγαπάμε Adam Levine, αλλά ως έτερος σοφός θα σου πω κι εγώ μια άλλη σοφία… «ποτέ μην εμπιστεύεσαι κάποιον που έχει πάνω από 3 tattoo και λιώνει από τα ναρκωτικά»… 😉
Ααααα επίσης να ακούς το σοφό μαθουσάλα G4George… ;-Ρ
lol Έλα γιατί το λες έτσι το παιδί; 🙂
Ευχαριστώ για την συμβουλή, θα σταματήσω στα 2 τατού για να’μαι σίγουρος! Μ’αρέσει πάντως που έχω μαζέψει τόσους σόφους εδώ μέσα, όσο να πεις δίνει μια βαρύτητα σ’αυτο το βλογκ.
Ευχαριστώ για το σχόλιο, καλή συνέχεια.
Αγαπάμε G4George…γι’αυτό!!
Ορίστε, μπαίνοντας τώρα να τσεκάρω το μπλογκ είδα πως έγιναν αναφορές στο όνομά μου!
Δεν την μπορώ την διασημότητα, με πνίγει.
χαχαχαχα Είναι αυτό που λένε any publicity is good publicity. Δε μπορείς να πεις όμως, έχεις φίλους που σ’αγαπάνε 🙂
Καλημέρα και καλή εβδομάδα.
Εεεεε όχι Δάσκαλε και σε πνίγουμε…εμείς οι G4Georgίτισσες που τρέχουμε ξοπίσω σου ουρλιάζοντας…